Αντιλήψεις που έπρεπε να έχουν μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, συνιστώντας απλά μία μαύρη σελίδα που η ανθρωπότητα θα ήθελε να ξεχάσει, αναπαράγει ο Γενικός Γραμματέας Εμπορίου…
Συγκεκριμένα, ο Παναγιώτης Σταμπουλίδης, σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική εφημερίδα Political, ερωτηθείς αν ήταν τόσο μείζον να ανοίξουν οι υπηρεσίες μανικιούρ και πεντικιούρ, απαντά το εξής απίστευτο:
«Είναι συμπληρωματικό μέτρο του καλλωπισμού. Νομίζω ότι και αυτό θα συμβάλει στην ψυχολογική ανάταση του γυναικείου πληθυσμού».
Τέτοιες δηλώσεις έρχονται ως επιστέγασμα όταν αντιλαμβάνεσαι τη γυναίκα σαν… αντικείμενο. Αναπαράγεις στερεότυπες και πεπαλαιωμένες αντιλήψεις περασμένων, όχι μόνο δεκαετιών, ίσως και… αιώνων. Ο γ.γ. Εμπορίου, που δίνει θεσμικά συνέντευξη θα πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτικός και αντί να εκστομίζει τέτοια σεξιστικά «μαργαριτάρια» να φροντίζει ώστε να εξαλειφθούν τέτοιου είδους απόψεις. Εκτός, φυσικά, αν τις ενστερνίζεται…
Όμως, αν νομίζετε όμως πως τελείωσε εδώ, ο κ. Σταμπουλίδης, προκειμένου να πείσει για την ορθότητα της απόφασης που ελήφθη, μας πληροφορεί πως… πρόλαβε ένα παραλίγο κίνημα(!) Είπε λοιπόν το επίσης αμίμητο: «Σεβαστήκαμε την επιθυμία που κόντεψε να γίνει κίνημα αυτές τις μέρες. Είναι ένας κλάδος που τον έχουμε μετρήσει. Επίσης, είχαμε πληροφορίες και στοιχεία ότι αυτό θα ενέτεινε την παραοικονομία και ενδεχομένως τη διασπορά του ιού από την κυκλοφορία από σπίτι σε σπίτι επαγγελματιών του κλάδου. Ορθώς η κυβέρνηση παρενέβη και έδωσε λύση σε αυτό το θέμα».
Ο κ. Σταμπουλίδης, ο οποίος το τελευταίο διάστημα είναι και τηλεοπτικός, πριν αποκαλύψει το επόμενο… κίνημα, καλό θα ήταν να ξεριζώσει πρώτα από το λεξιλόγιό του εκφράσεις που ξεχειλίζουν σεξισμό.
Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για γραπτή συνέντευξη, καθώς υπάρχει περισσότερος χρόνος σκέψης για να απαντήσεις, που το επιχείρημα «εν τη ρύμη του λόγου», εκ προοιμίου παύει να ισχύει…
Με τη νέα κρίση οι γυναίκες κλείνονται στο σπίτι φροντίζοντας γέρους, νέους και παιδιά, αφού έτσι και αλλιώς δύσκολα βρίσκουν μια θέση εργασίας που να αξίζει τον κόπο… Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή με την επιστροφή των γυναικών στην απλήρωτη οικιακή εργασία, η κοινωνία επιστρέφει όχι δεκαετίες, αλλά αιώνες πίσω. Και αυτοί μας λένε για μανικιούρ. Αίσχος. Το χτένισμα και το βάψιμο νυχιών το κάνω και μόνη μου, αυτό που θέλω μετά από τόσα χρόνια σπουδών και εμπειρίας είναι να μπορώ να εργάζομαι με αξιοπρεπείς συνθήκες στη χώρα μου και να μην έχω ανάγκη κανένα.